หลังจากที่ผู้ใดบางคนเสียชีวิตไปแล้ว เกียรติยศที่ทุกรูปแบบต่างๆของพวกเขาถูกหมดลงไปพร้อมกับน้ำตาทั้งของคนใกล้ชิดและคนนอกครอบครัว ในขณะที่มีความเสียใจมากกว่านั้นเรื่องความทรงจำของเราก็จะยังคงติดอยู่กับพวกเขาเหมือนเดิม มันอาจยังคงทำให้เราหวังว่าด้วยสิ่งที่เรียกว่า “การปลดปล่อยด้วยดวงตา” อาจจะช่วยให้เราปล่อยจากความคิดถึงผู้ที่เสียไปแต่ก็ยังคงจดจำเหตุการณ์สำคัญในชีวิตของพวกเขาไว้ได้
การผ่านผ่านความทรงจำของเราเป็นสิ่งที่ธรรมดาในชีวิตประจำวัน แต่เราไม่สามารถบอกได้เป็นการเปรียบเทียบว่าเราทุกคนมีความบ้าคลั่งมีหรือไม่เมื่อเราต้องเผชิญกับความทรงจำแห่งผู้ที่เสียไปแล้ว เราค่อยๆจำได้เหมือนกับเกิดขึ้นข้างหน้าเราเองว่าเกิดขึ้นอย่างไรได้แบบนี้ แต่จากนั้นเราก็อาจจะต้องชั่งให้ดีว่าเราจะไปต่อสู้กับความทรงจำนี้เราต้องรู้จักกับผู้ที่เสียไปแล้วและรู้จักที่จะปล่อยมันออกไปพร้อมกับการจัดการกับอาการโรคซึมเศร้าหน้าตายที่อาจจะประหลาดหรือทุกข์ใจก็เป็นได้
ในการปลดปล่อยด้วยดวงตามีหลายวิธีเพื่อช่วยให้เราผ่านความทรงจำนี้ได้ แต่จะไม่มีวิธีที่ดีกว่าการหันมาพูดคุยกับคนอื่นเกี่ยวกับคนที่เสียไปแล้วโดยเลือกสิ่งที่พวกเขาทำในชีวิตโดยที่ไม่ได้สะท้อนถึงความเสียใจหรือความอาศัยของราชการ การติดต่อกับเพื่อนฝูงหรือคนในครอบครัวของพวกเขาอาจจะเสียดายหรือยากที่จะเข้าใจลึกซึ้งของแต่ละบุคคล หากคุณไม่มีความสามารถหรือคุณสมบัติที่เหมาะสมสำหรับการพูดคุยให้คุณพยายามตามหารุ่นพี่ๆหรือเพื่อนที่ทำงานในศูนย์ส่งเสริมสุขภาพจิตสามารถช่วยให้คุณสามารถเปิดกล่องบานความทรงจำของคุณได้
การมองหาแหล่งเสริมสร้างสมองเป็นสิ่งจำเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเราต้องดำเนินชีวิตต่อไปกับความทรงจำของเรา เรารู้ว่าวิธีแบบการออกกำลังกายและการกิจกรรมที่ใช้เวลาว่างๆอาจจะช่วยให้เราลืมเรื่องที่เกี่ยวข้องกับผู้ที่เสียไปแล้วได้ การเล่นพื้นที่จะช่วยให้เราใช้ความคิดตัดสินใจและความสมัครใจเพื่อดำเนินชีวิตใหม่พร้อมการรับมือกับความเสียใจหลังจากการเสียชีวิตของคนที่เรารัก
หากมีเวลาเพียงพอคุณสามารถเลือกใช้วิธีการใช้ชีวิตที่ไม่เหมือนเดิมเพื่อช่วยให้ปรับตัวใหม่หลังการเสียชีวิตของใครบางคนได้ ตัวอย่างเช่นศิลปะการปฏิบัติธรรมอาจช่วยให้คุณหมดชีวิตและประสบความสำเร็จในชีวิตใหม่ การทำอาหารที่ใช้เวลานานจะช่วยให้คุณเลือกข้อมูลที่คุณต้องการในการปรับตัวใหม่โดยที่ไม่ต้องเดินทางจากบ้าน และการพนันเกี่ยวกับการเดินป่าหรือการเดินป่าอาจช่วยให้คุณเลือกที่จะเข้าไปดูโลกและการแสดงเอกลักษณ์เดิมๆในชีวิตใหม่ของคุณได้
การต่อสู้กับความทรงจำของเราเป็นสิ่งที่ร้ายแรงและมีความยากลำบาก แต่มันไม่แสดงว่าเราต้องการทำมันเอง ในการที่จะพูดคุยเกี่ยวกับผู้ที่เสียไปแล้วและสำรวจวิธีที่จะปล่อยออกไปมีความสำคัญหากเราต้องการให้ชีวิตเริ่มต้นใหม่ได้อย่างเต็มที่ โดยการรับมือกับความทรงจำของเราเราอาจช่วยให้เราและผู้ใกล้ชิดของเราเก็บพวกเขาไว้ได้ด้วยความคิดดี ให้เราเข้าใจถึงความเสียใจและความทรงจำที่ดีในตนเองและผู้อื่นเหมือนเดิม จะช่วยให้เราแสดงความชุ่มชื่นชอบในชีวิตและเอาใจใส่สิ่งที่เป็นสิ่งสำคัญที่สุดด้วยแม้แต่กระนั้นเราจะต้องดำเนินชีวิตต่อไปกับความทรงจำนี้กับเราราษฏร์สามัคคีและความสัมพันธ์ที่เพิ่มเติมแล้ว แต่ยังคงเป็นสิ่งที่เราต้องทำต่อไป .. คือเป็นตัวตนของเราเองในทุกวันสำหรับต่อไปด้วยความฝันที่ไม่ฝันถึงในวันข้างหน้าของเราด้วยดวงตาที่บริสุทธิ์ที่สุด
